Knuffelen en leren - Reisverslag uit Da Nang, Vietnam van Miranda Tukker - WaarBenJij.nu Knuffelen en leren - Reisverslag uit Da Nang, Vietnam van Miranda Tukker - WaarBenJij.nu

Knuffelen en leren

Blijf op de hoogte en volg Miranda

09 Februari 2017 | Vietnam, Da Nang

Vanochtend zoals gebruikelijk om 6.30 uur op. Na lekker te hebben gedoucht heerlijk ontbijten met elkaar om vervolgens om 8.00 uur met elkaar te vertrekken richting het Social Centre. Het verkeer is hier chaotisch maar het werkt dus we waren weer op tijd!

Dit keer had ik samen met een andere vrijwilliger (Ronneke) de educationdienst. Drie syndroom van down kindertjes (4-5 jaar) die geleerd moeten worden dat ze rustig moeten zitten, tandjes moeten poetsen en zich moeten wassen. Ik heb de andere vrijwilligers al rond zien rennen (achter ze aan haha) dus ik wist wat me te wachten stond.

Bj het ophalen een grote glimlach en gegrinnik van yes.. ik mag weer mee. Eerst de schoentjes aan, hoedje op en hand in hand richting het Step by Step centre. Stevig vasthouden want als ze kunnen schieten ze er vandoor en moet je ze vangen. Op een grote paddestoel was wel interessant dus na 3x herhalen waren we dan eindelijk daar waar we moesten zijn. Op het grasveld stond al een tafeltje met stoeltjes klaar, een bak water en de tandenborstels en een washandje.Ronneke had gisteren tijdens het shoppen een tas met duplo blokken gekocht en dit was een groot succes. Om de kindjes hiervan los te weken voor hun verzorgingsles ging even wat lastiger maar ach... paar keer heen en weer met de tandenborstel, slokje water en het washandje eroverheen en ze waren alweer klaar. Het geduld is dan echt op. De een was er wat bedrevener in dan de ander maar er zit in ieder geval vooruitgang in. Snel weer terug naar de blokken en ondanks dat ze soms alle blokken gewoon weggooien of de tafels omkiepelen hebben ze zich best wel lang met de blokken vermaakt. Uiteraard niet zonder ons volledig uit te putten door er vooral vaak vandoor te gaan :-). Het jongetje dat een handje mist had wel wat moeite met de blokken en ik heb het idee dat hij ook niet zo goed kan zien. Dus stimuleren oogcontact te maken en op het laatst maar even aan de wandel. Op den duur op de grond zitten en niet verder willen dus opgetild en heerlijk heen en weer geschud (op de babymanier) en ja hoor.. lekker liggen tegen je aan, knuffelen en kusjes geven. Je voelde hem gewoon rustig worden... En ondanks dat we gisteren luizen hebben geconstateerd bij de kinderen tja.. daar zet ik me dan maar even overheen. John maar even opdracht gegeven om shampoo in huis te halen voor als ik thuiskom. Belangrijker is dat ze even de warmte voelen lijkt me.

Na het terugbrengen van de kinderen waren we uiteraard bekaf en het begon opeens hard te regenen. Op naar de oude dametjes met alle vrijwilligers want ook zij hebben beweging nodig. Zo lief, klein en zo gerimpeld. Maar ook zo ondeugend.. Eerst maar even de spieren los, daarna met de bal overgooien etc. Ze vinden het leuk en ondanks dat ze schuifelend naar de kring moeten worden gebracht zit er best nog wel pit in hoor! Behalve als het etenstijd is want dan is het snel over en moeten ze weer op hun ' eigen' vertrouwde plekje zitten.

Tijdens de lunch even rondgewandeld door de wijk. Leuk om die steegjes te zien en de verdere omgeving.

Na de lunch naar het weeshuis om gewoon lekker te knuffelen en spelen met de kinderen. Natuurlijk proberen we ze te stimuleren met het ontwikkelen van spieren, het zelf doen en het delen. Ze zitten de gehele dag in een ruimte waarvan het grootste gedeelte in hun bedje dus let's go wild! Speelgoedmand over de kop, muziek aan en lekker iedereen proberen aandacht te geven, dansen en zingen. Dat vind ik het fijnste. Gewoon lekker gek doen, dansen... Vind het wel wat moeilijk om ze dan weer van je los te 'trekken' als je weg moet. Er kwam nog een Vietnamees meisje binnen die vertelde dat ze zondag met haar klas gingen helpen dus dat is fijn. En volgende week komen wij ook weer 2x. Tja een druppel op de gloeiende plaat maar meer kan ik er niet aan doen. Terug bij het huis maar even gedoucht want door al die natte broekjes etc. moet ik nu echt even mijn kleding wassen (en mezelf). Daarna lekker eten en vanavond maar even niets doen. Gewoon even lekker lezen, relaxen en hopelijk goed slapen.

Morgen wordt de eerste watertank geleverd bij de kleuterschool. Ik moet ook weer les geven dus ga er direct even een foto van maken. Wordt vervolgd.

  • 09 Februari 2017 - 19:01

    Hilly:

    Mooi verslag weer. Het is altijd dankbaar werken met
    Gehandicapte kinderen en ouderen. Geniet ervan.

  • 09 Februari 2017 - 20:30

    Anita :

    Hoi Miranda heb je blog gevonden en ohhh geniet ook van je mooie verhalen en ervaringen... Alsof ik er zelf weer ben... merk dat je er al helemaal " in" zit en dat je het werk met liefde en passie doet! Volunteer Vietnam zal blij zijn met weer 2 kanjers ( Ron en jij) uit Nederland! Veel werk en knuffelplezier en hoop je ooit in Ned. Te ontmoeten! Dikke knuffel!!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Miranda

.

Actief sinds 29 Nov. 2016
Verslag gelezen: 521
Totaal aantal bezoekers 109386

Voorgaande reizen:

03 Februari 2017 - 23 Februari 2017

Social project Da Nang - Vietnam

Landen bezocht: